‘माजी गृहमंत्र्यांची ईडीकडून चौकशी’, ‘माजी आमदाराची ईडीकडून चौकशी’, ‘तमुक एका मंत्र्यावर ईडीची नजर’. मान्याच्या वाडीतल्या पारावर वर्तमानपत्राचं जाहीर वाचन चाललं होतं. या ईडीच्या चौकशीच्या पाटोपाट बातम्या येशा वाचत असल्यानं सगळ्यांनी तोंडाचे चंबू करून बघत होती. त्यातला एक चंबू आबुरावनं खिशातून तंबाकूची पुडी काढली आणि हातावर चोळायला घेतली. चोळता चोळता म्हणू लागला, ‘काय समजंना झालंय पग....’
‘आता कशाबद्दल बोलतुयस ते?’ बाबुराव मान्यानं तोंड उचकाटलं. तसा आबुराव म्हणला, ‘या येडीचं रं... मंत्र्यांच्या, मोठमोठ्या लोकांच्या मागं यवढी येडी कशापाय लागली हैत ते समजंना झालंय... ’
‘समदा येड्यांचा बाजार हाय बग..’ किसना पुटपुटला. तसं आबुरावनं तोब्रा कोंबता कोंबता हात आखडत विचारलं, ‘जरा समजेल असंतरी बोल की..’
‘म्हंजी आपल्या देशात येड्यांची इकती भीती घेत असतील असं वाटलं नव्हतं. आपल्या गावात तर कितीतरी अशी यडीखुळी हायत. जाता येता टोकत असतात. गावातलं बारकं प्वॉर भी घाबरत नाय अशा येड्यांना... आमचं थोरलं, धाकलं, दिल्लीतलं प्वॉर का घाबरतं ते समजंना झालंय.’
यवड्यात तिकडून मान्याच्या वाडी गरामपंचायतीतील विरोधीपक्ष नेता जित्याभाऊ येताना दिसला. तशी या तिन्ही बेण्यांनी त्याला पकडलाच. ‘जित्याभाऊ... आवं तुमी आपल्या गावचे भावी.....सरपंच.... तालुक्याचे भावी आमदार.... झालंच तर कारखान्याचं भावी चेरमन म्हणून आमी तुमच्याकडं बगतो... वाईच आमची येक शेंका समजवाना... न्हाई म्हंजी आता यवड्या मोट्या पदावर तुमी जाणार म्हंजी येम्हाईत असाय पायजेल... अन तुमाला म्हाईत आहे हे आमाला म्हाईत हवं... खरा का नाय?’
जित्याभाऊनं तिघांकडं पायलं अन् फुरफुरला, ‘आ लेकांनु मुद्दयाचं बोला की राव... नमनालाच उगा घडाभर तेल कशापायी जाळताय?’
तसा किसना म्हणाला, ‘म्हंजी या मोटमोट्या नेत्यांच्या मागी ती येडी का लागत्यात हो?’
आबुराव म्हनाला, ‘पर यवडी येडी करत्यात तरी काय?’
बाबुराव म्हनाला, ‘अन् येड्यांपासून सुटका मिळावी, म्हणून मोटे लोक सुप्रीम कोर्टात कशापायी जातात?’
आता जित्याभाऊची कॉलर यकदम ताठ झाली. आपण लई शाणं हाओत, ज्ञानी हाओत हे दाकवायची संधी त्यो कुटली सोडायला? त्यानं अगदी थेट बोलायला सुरवात केली, ‘येडी म्हंजी... आपलं ते हे... काय म्हणत्यात त्याला... हां.. ती येक टोळीच असते... पोलिसांगतच असते... येनक्वायरी डिपार्टमेंट.. म्हंजे येडी.’
‘असं होय? मंग कशाची इन्कायरी करत्यात हे डिपार्टमेंटवाले?’ बाबुरावनं विचारलं तसं जित्याभाऊला उत्साह आला. त्यानं सभाच लावली. ‘ह्यी लोकं कशाचीबी चौकशी करत्यात. अगदी येड्यागत तपास करतात आणि चौकशी ज्याची करत्यात त्याला पार येडाच करून टाकत्यात. म्हणून तर त्यांना येडीची चौकशी म्हणत्यात. आता आपन येडंहू नाय म्हणून जो तो घाबरतो आन तोंड लपवून पळतो. आता पगा... तुमाला येड लागावं असं वाटतं का? तर येकाद्याला येडा करायचा असंल, तर त्याच्यामागं येडी लावत्यात म्हणं. ही समदी मोट्या लोकांची कामं. शेरातल्या. आपल्या गावात कसलं आलंय अन् काय येडी नाय फिडी नाय.’
जित्याभाऊचं बोलणं ऐकल्यावर त्याला फुलवण्यासाठी चिपाड्या माने म्हणाला, ‘हे काय बराबर न्हाय जित्या भाऊ... आवो तुमी गावातलं शाणं हात... म्हंजी गावाची शान हात... शेरातली परत्येक गोष्ट तुमी मान्याच्या वाडीत आणलीत. टीव्ही म्हणू नका, मोबाईल म्हणू नका. हायफाय म्हणू नका.. तवा आपल्याबी गावात ईडी आलीच पायजे. ईडीची माणसं गावात येऊन गावाचं नाव प्येपरात छापून आलं पायजे. निसतं कसं टीवीवर झळकलं पायजे.’
आता जित्याभाऊला येकदम हुरुप आला. ‘उद्याच मी आमच्या नेत्यांना सांगतो. शीएमबरुबर तसं बोलनं हुतं माजं... पण माजी शीएमला सांगितलं, तर झटाकदिशी काम हुईल... असं करू.. सरपंचानं मान्याच्या वाडी ग्रामपंचायतीत फ्रॉड केला, अशी बातमी पसरवा. उद्याच्या समद्या प्येपरातून न्यूज आली पायजे. मग इरोधीपक्ष नेता म्हणून या चौकशीसाठी आपण सरकारकडं मागणी करू. आपोआप गावात ईडी येतंय का नाय ते पहाच... सरपंचाला पार येडाच करून टाकू.’
पारावर कारस्थान शिजलं आण बगता बगता मान्याच्या वाडीत सरपंचानं पैसं खाल्लं... आता त्याला येड लागणार... येडीची मान्सं त्याची चौकशी करणार, अशा चर्चा-कुजबूज सुरू झाली.
नदीच्या घाटावर धुनं धुताना पारुबाई, हौसाबाई, कोंडाबाईपण त्याचीच चर्चा. कापडं धुवून वाळवत घालता घालता थांबली अन् पारुबाईनं दाताला मिशेरी लावत म्हणाली, ‘म्या यांना म्हणलं... येक नवं लुगडं मला आजच्या आज आणा. आता टीवीपुडं यायचं म्हंजी काय खायचं काम हाय का?’
‘टीवीवर कशापायी दिसणार तू’ कोंडाबाईनं विचारलं तसं मशेरीची गुळणी थुंकत पारुबाई म्हणाली, ‘हे पाय काय ते... आता म्या येकलीच नाय... समदं गाव दिसणार हाय आपलं.’ आता अनुबार्इंनी विचारलं, ‘म्हंजी नक्की काय हुणार हाय गावात?’
‘तुमाला काई समजलं नाय का? आवं सरपंचानं गरामपंचायीत पैसं खाल्लं म्हणे. तसं प्येपरात छापून बी आलंय. तर त्याची चौकशी करायला येडी मान्सं येनारेत. येडीची मान्सं म्हंजी काय खायचं काम नसतंय... भल्याभल्याची धोतरं पिवळी हुत्यात.’
तिकडं यादवाच्या सलुनात गिºहाईकाच्या तोंडाला फेस आणत आणि आपल्या तोंडाला फेस येईपर्यंत तावातावानं बोलत हुता. ‘पाश्शे कोटींचा तरी घोटाळा असंल. येडी काय छोट्या मोट्या केस घेत नाय... किमान शंबर कोटी तरी पायजेल. तवा आपल्या सरपंचानं पाश्शेकोटी तरी खाल्लं असत्याल.’
स्थानिक वाहिन्या, सोशल मिडीया, व्हॉटसअ‍ॅपवरून नुसतं मान्याच्या वाडीतल्या सरपंचानं पैसं खाल्ल्याच्या बातम्या मसाला भरून फिरत होत्या. काही स्थानिक चॅनेलवाले आता सरपंचाचीच मुलाखत घ्यायला आले. सरपंच वाड्यात झोपाळ्यावर निवांत बसले होते. तिवढ्यात दोन-तीन चॅनेलचे प्रतिनिधी कॅमेरा, माईक हातात घेऊन आले. ‘नमस्कार... मी वायझेड चॅनेलवरून आलो आहे, तुमचा जरा कोट हवा आहे.’ तसा सरपंच म्हणाला, ‘हे पगा वायझेडवाले सायेब.. म्या काय वकील नाय... म्या कदी बी कोट घालत नाय... आता लग्नात शिवलेला हुता येक... पर त्यो कोट नुकताच आमच्या कारभारनीनं भवारनीला दिला अनं कायबाय घितलं... आवं लग्नातला तवाचा कोट... आता माज्याकडं काय कोटबीट न्हाय.’ मनातल्या मनात वायझेड चॅनेलवाला वायझैड शिव्या देत गप्प बसला अन् म्हणाला, ‘तुमची मुलाखत हवीय आम्हाला..’
सरपंच येकदम खूश झालं. ‘हा असं काय तरी म्हणा... ’
‘तुमच्यावर भ्रष्टाचाराचे आरोप झाले आहेत, पाचशे कोटींच्या अपहाराची चौकशी होणार आहे. विरोधकांनी ईडीच्या चौकशीची मागणी केली आहे. त्याबाबत काय म्हणायचे आहे तुम्हाला?’ एका दमात त्या रिपोर्टरनं प्रश्न विचारले तसे सरपंच शांतपणे हसत म्हणाले, ‘हां.. ऐकलंय म्या बी. काई पेपरात बातमी पण आली. तवा आमचं सरकारला आव्हान हाय... करा कसलीबी चौकशी... आपण भेत नाय...येड्यांकडून हु देत नाय तर शाण्यांकडून.’
एवढ्यात पोलिसची गाडी आली. त्यातून तहसीलदार, ग्रामसेवक, पोलीस सगळं उतरले. तहसीलदारांनी वाड्यासमोर या पत्रकारांना पाहिलं अन् म्हणाले,‘ पकडा सगळ्यांना. कसलाही शहानिशा न करता बातम्या दाखवतात. ग्रामपंचायतीचं बजेट १५ लाखांचं अन् म्हणे ५०० कोटींचा घोटाळा झाला. दिवसभर चॅनेलवर बातमी लावलीय. गावात नुसता धुमाकूळ. ईडी येणार ईडी येणार म्हणून समदं गाव येडं झालंय.’
तसे सगळे चॅनेलवाले पळाले जित्याच्या मागे. जित्या आबुराव बाबुरावच्या मागे अन् गावात नुसती पळापळ झाली आणि सरपंच हसत गंमत बघत होता.
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा