शशी थरूर यांच्यानंतर काही काँग्रेस नेत्यांनी पाकिस्तानचा दहशतवादी चेहरा उघड केल्याबद्दल आणि आॅपरेशन सिंदूरचे समर्थन केल्याबद्दल सर्वपक्षीय शिष्टमंडळाचा भाग असलेले त्यांचे आणखी एक नेते सलमान खुर्शीद यांच्यावर हल्ला चढवला. थरूर यांनी ज्याप्रमाणे अशा नेत्यांना नाव न घेता उत्तर दिले, त्याचप्रमाणे खुर्शीद यांनीही तेच केले. खरे तर काँग्रेस पक्ष आणि त्यांच्या नेत्यांना विशेषत: राहुल गांधींना देशहितापेक्षा स्वत:चे महत्त्व वाढवायचे आहे. स्वार्थासाठी देश पणाला लावणारी ही प्रवृत्ती आहे. त्यामुळेच भारतीय सैन्यदलाचा अपमान करणारी वक्तव्ये ते करत आहेत. यामुळे काँग्रेसला पूर्णपणे संपवण्याचे काम ते करत आहेत. अर्थात, काँग्रेस संपली काय आणि शिल्लक राहिली काय याने देशाला किंवा सर्वसामान्यांना काहीही फरक पडत नाही. पण स्वत:च्या अस्तित्वासाठी देशाची बदनामी करण्याचा खोटेपणा राहुल गांधी आणि त्यांचे उरलेसुरले बगलबच्चे करत आहेत हे वाईट आहे.
यासोबतच, खुर्शीद यांनी आपली वेदना व्यक्त करताना असा प्रश्न विचारला की, देशभक्त असणे इतके कठीण आहे का? हा फक्त एक प्रश्न नाहीये, तर ती एक वेदनाही आहे. अन्य काँग्रेसजनांनाही ही वेदना जाणवत असेल, पण ते काहीही बोलू शकत नाहीत, कारण त्यांना हेही माहीत आहे की, थरूर आणि खुर्शीद यांच्यावर पक्षनेतृत्वाच्या जवळच्या लोकांकडून हल्ला होत आहे. शशी थरूर आणि गांधी कुटुंबाचे संबंध कदाचित त्यांनी मल्लिकार्जुन खर्गे यांच्या विरोधात पक्षाध्यक्षपदाची निवडणूक लढवल्यापासून चांगले राहिले नाहीत. राहुल गांधींचे सर्वात विश्वासू नेते जयराम रमेश यांनी त्यांच्यावर टीका केली होती की, ‘‘काँग्रेसमध्ये असणे आणि काँग्रेसचे असणे यात फरक आहे’’. लोकसभा निवडणुकीचे तिकीट न मिळाल्याने पक्ष बदलणाºया आणि आता स्वत:ला काँग्रेसचा सैनिक म्हणवणाºया उदित राज यांच्या समजुतीनुसार थरूर भाजपचे सुपर प्रवक्ते बनले आहेत. पण काँग्रेस हे विसरत आहे की देशापेक्षा कोणी मोठा नसतो. पक्षापेक्षा राष्ट्र, देश मोठा असतो. पण काँग्रेसची भावना देशाचे वाटोळे झाले तरी चालेल गांधी कुटुंब महत्त्वाचे.
भूतकाळात नरेंद्र मोदी आणि शशी थरूर यांनी एकमेकांवर टीका केली आहे. नंतर काही प्रसंगी दोघांनीही एकमेकांचे कौतुकही केले आहे. थरूर यांनी आॅपरेशन सिंदूरला भारताचा योग्य प्रतिसाद म्हणून ट्रम्प यांनाही लक्ष्य केले. थरूरच्या विपरीत, सलमान खुर्शीद हे गांधी कुटुंबाचे जवळचे मानले जातात. ते भूतकाळात भाजपचे टीकाकार होते आणि अजूनही आहेत. पण सरकारने, भारतीय सैन्याने चांगली कामगिरी केली तर त्याचे कौतुक करणे हे देशप्रेम आहे. पण राहुल गांधींमध्ये असे मोठे मनही नाही आणि कर्तृत्वही नाही.
ते असेही म्हणाले, ‘‘मी इथे सरकारला विरोध करण्यासाठी आलो आहे का? जर मला हे करायचेच असेल तर मी भारतात जाऊन ते करेन. मी इथे भारताच्या बाजूने बोलण्यासाठी आलो आहे.’’ हे तेच खुर्शीद आहेत ज्यांनी त्यांच्या पुस्तकात लिहिले होते की हिंदुत्व हे इस्लामिक स्टेट आणि बोको हरामसारखे आहे. त्यावेळी त्यांच्यावर टीका झाली होती. खुर्शीद यांना लक्ष्य करण्यात आले, कारण इंडोनेशियामध्ये त्यांनी जम्मू-काश्मीरमधून कलम ३७० हटवण्याचे समर्थन केले होते. हे लक्षात घ्या की, हे कलम हटवण्याच्या निर्णयाचे समर्थन करणारे अनेक काँग्रेस नेते पक्ष सोडून गेले आहेत. खुर्शीद यांना थरूर यांच्यासोबत लक्ष्य करून काँग्रेस किंवा देशाचे कोणते हित साधले जात आहे हे फक्त राहुल गांधी आणि त्यांचे जवळचे सहकारीच सांगू शकतात, कारण सामान्य लोकांना हे समजणे कठीण आहे. मोदींच्या नेतृत्वाखालील भारत सरकार आणि भारतात फरक आहे ही मूलभूत गोष्टही काँग्रेस नेतृत्वाला समजत नाही का? राहुल गांधी पाकिस्तानची भाषा बोलतात. पाकिस्तानचे प्रवक्ते असल्यासारखे बोलतात. त्यांच्यावर खरे तर देशद्रोहाचा गुन्हा नोंदवण्याची गरज आहे, असे सामान्यांनाही वाटू लागले आहे.
सहसा, स्वत:च्या नेत्यावर टीका ही गटबाजी, त्यांची वाढती प्रतिष्ठा किंवा नेतृत्वाची त्यांच्यावरील नाराजी यामुळे केली जाते. सलमान खुर्शीद हे काँग्रेसचे नेते नाहीत, पण त्यांनाही सोडण्यात आले नाही. आपल्या देशात इतर पक्षांवर आणि त्यांच्या नेत्यांवर योग्य किंवा अयोग्य आरोप करण्यात काही अडचण नाही, पण त्यासाठीही एक वेळ आहे. सर्वपक्षीय शिष्टमंडळाचा भाग असलेले भाजप खासदार निशिकांत दुबे हे जगात भारताबद्दल बोलण्यापेक्षा एक्स-पोस्टद्वारे काँग्रेसवर हल्ला करण्यावर जास्त भर देत आहेत.
त्यात हे आश्चर्यकारक आहे की सरकार आणि भाजपमधील कोणीही त्यांना असे का सांगत नाही की दुबेजी, थोडा वेळ थांबा, देशात परतल्यानंतर काँग्रेसचा पर्दाफाश करा आणि आता ते कशासाठी परदेशात गेले आहेत यावर लक्ष केंद्रित करा. प्रत्येक राजकीय पक्ष आणि नेत्याचे स्वत:चे राजकीय हितसंबंध असतात आणि त्यांना त्यांच्या मतपेढीची खूप काळजी असते. यात काहीही नुकसान नाही, परंतु कधी कधी असे प्रसंग येतात जेव्हा देशाच्या हिताला सर्वोच्च प्राधान्य दिले पाहिजे. सर्वपक्षीय शिष्टमंडळाचा भाग असलेले अनेक विरोधी नेते हे अतिशय उत्तम पद्धतीने मांडत आहेत. पण देशहिताला प्राधान्य न देता स्वत:चे हित, स्वार्थ साधणारी प्रवृत्ती देशाला घातक आहे. हीच तर खरी दहशतवादी प्रवृत्ती आहे.
स्पेनला गेलेले आपले नेते जेव्हा तेथील भारतीय समुदायाला भेटले तेव्हा शिष्टमंडळाचे नेतृत्व करणाºया कनिमोरी यांना कोणीतरी विचारले की, भारताची राष्ट्रीय भाषा कोणती आहे? त्यांचे उत्तर होते, विविधतेत एकता ही आपली राष्ट्रभाषा आहे. प्रश्न विचारणारा माणूस अवाक् झाला आणि बाकीच्या लोकांनी टाळ्या वाजवल्या. कनिमोरी या द्रमुकच्या खासदार आहेत याकडे विशेष लक्ष द्या, जे मोदी सरकार तमिळ भाषेवर हिंदी लादत असल्याचा खोटा प्रचार पसरवत आहेत असा त्या भारतात प्रचार करतात. त्या देशाबाहेर गेल्यावर देशहिताची, मोदींची बाजू घेतात. ही परिपक्वता आहे. राहुल गांधींकडे ही परिपक्वता नाही म्हणून त्यांना पप्पू म्हणतात.
असदुद्दीन ओवैसी यांनी बहरीनमध्ये पाकिस्तानवर टीका केली आणि पाकिस्तानी लोकांना चांगले समजावे म्हणून त्यांनी उर्दूमध्ये काही शब्दही बोलले. मोदी सरकारचा त्यांच्यापेक्षा मोठा टीकाकार विरोधी पक्षात क्वचितच असेल, परंतु ते ज्या पद्धतीने पाकिस्तानवर टीका करत आहेत, त्यामुळे त्यांचे समर्थकही आश्चर्यचकित होतील. त्यांनी स्पष्टपणे सांगितले की, पहलगाममध्ये लोकांचा धर्म विचारल्यानंतर त्यांना मारण्यात आले. अनेक तथाकथित धर्मनिरपेक्ष नेते हे सांगण्यास किंवा त्यावर विश्वास ठेवण्यास लाजत होते. एका काँग्रेस नेत्याने असेही म्हटले की, दहशतवाद्यांना लोकांना मारण्यापूर्वी त्यांच्या धर्माबद्दल विचारण्याचा इतका वेळ कसा मिळू शकतो.
नि:संशयपणे, पहलगाममधील सुरक्षेचा अभाव आणि पर्यटकांच्या दुर्लक्षाबद्दल प्रश्न विचारले पाहिजेत, परंतु अशा पद्धतीने नाही की ते पाकिस्तानी टीव्ही चॅनेलवर चालू होऊ लागतील आणि या प्रश्नांच्या मदतीने तेथील लष्कर आणि सरकारला पहलगाममधील दहशतवादी हल्ला भारतानेच घडवून आणला आहे अशी अफवा पसरवणे सोपे होईल. यामुळेच शरद पवारांसारखा नेताही इंडिया आघाडीपासून दूर जाताना दिसत आहे.
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा